έφυγα

http://ifyoucouldonlyseethebitches.wordpress.com/

/γλύφω το οξύ απ'τις ρωγμές των χειλιών σου/

ανακάλυψα το σιντι τους σήμερα το πρωί σε ένα σκονισμένο ράφι της βιβλιοθήκης,γραμμένο από μια φίλη που τότε περνούσε (όπως πολλοί άλλοι+ο γράφων) τη φάση εφηβικός "έρωντας" που δεν εκπληρώνεταιμπλαμπλα+λύκειο+μαύρα ρούχα+ποιήματα με σκοτεινούς στίχους+πρώτα τσιγάρα ακουμπισμένοι σε μαύρους τοίχους κάποιου -ακόμη πιο μαύρου- μπαρ+ότι άλλο κλισέ γράφεται για την εφηβεία από αυτούς που θα ήθελαν να την νοσταλγούν ή όχι.το έβαλα να παίζει,και περίμενα και περίμενα,η μαυρίλα/γουατέβερ δεν ήρθε ποτέ,χεχε,δεν γινόταν να ξανάρθει,ε ναι,έχουν περάσει χρόνια.τότε,διάφανα χρόνια με εκρήξεις χαράς/λύπης/έρωτα/απόρριψης/αντίδρασης/φροντιστηρίων/τσακωμώνκτλ.καλά ήταν αλλά οκέι.μεγάλωσα και μεγαλώσαμε

shalala

μπαρ τίγκα στον κόσμο που πάσχει από το σύνδρομο "σήμερα θα τα σπάσω,ω ναι",τυπόνια με χαμόγελα ίδιου χρώματος με το μολύβι των ματιών τους,βλέμματα με περιστροφή 360 μοιρών τσεκάροντας αδιάφορα-και καλά,παραγγέλνουν αλκοόλ-κι άλλο,κι άλλο,κάποιοι στην τουαλέτα ή στα δίπλα δρομάκια παρέα με τα ντραγκς τους,τα "μπλιπ" της τέκνο σηκώνουν χέρια,χτυπάνε στον τοίχο και στα αυτιά σου,ο Χ. τα σπάει μόνος του και χτυπιέται-χωρίς να αντιλαμβάνεται μέρος/χρόνο/τους διπλανούς του που τρώνε αδέσποτες απ'τα χεράκια του-μέχρι να γίνει τύφλα πάλι,ξέρει κανείς μαλάκας να φλερτάρει ανθρωπινά; μπα,μόνο κάτι κάγκουρες πλησιάζουν κάτι γκόμενες που χτυπιούνται και οκέι,σε λίγο θα σκάσει πέσιμο με χίωμα-συνήθως- ή στην καλύτερη,θα φύγουν κατά το ξημέρωμα σε φάση "χάλια είναι,αλλά επιτέλους θα γαμήσω",μπίρα χύθηκε πάνω στο πόδι της Δ.,κάποιος έσβησε καταλάθος το τσιγάρο του πάνω στον Θ.,η επέλαση της γκάου γκαρσόνας προς τα έξω-σε ευθεία γραμμή μέσα από το πλήθος,θράσος-ξυπνά μέσα σου δολοφονικά ένστικτα,ο μπάρμαν στραβώνει που δεν έχεις πληρώσει ακόμα τα ποτά σου,άλλοι παίρνουν μπίρες από το περίπτερο και τις πίνουν στα ποτήρια του νερού που ζήτησαν πριν από την μαλακισμένη σερβιτόρα,μπουρουμπουρουσουρουμουρου,τσακ-κάποια στιγμή σκάει και ο ήλιος,γαμώτο,σαν τα ζόμπι επιστρέφουμε σπίτι με καφρίλες στο δρόμο,δεν έχει ρομαντισμούς του στιλ "αχ,ξημέρωσε",ούτε τραγανά κουλούρια της γιαγιάς Τάδε ή του παππού Παρατάδε,μόνο κάτι άνοστες μπουγάτσες και κρέπες πνιγμένες στη μαγιονέζα,μπλιαχ,κρεβάτι και νάνι με ότι να'ναι όνειρα,Κυριακή πρωί-τέλος.

$%(# *

* δίνω "οπλισμένο σκυρόδεμα ΙΙ" αύριο

πλέιλιστ :
1.Portishead - Mourning Air ,2.Απέναντι - Τι σου κανα και πίνεις, 3.Radiohead - 2+2=5

μπα?

"Αντιδράσεις στους κόλπους της Αστυνομίας έχει προκαλέσει η απόφαση της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Θεσσαλονίκης να επιτρέψει στους αστυνομικούς να καταγράφουν με κάμερες και φωτογραφικές μηχανές τους διαδηλωτές που θα συμμετάσχουν στα συλλαλητήρια που θα πραγματοποιηθούν στη Θεσσαλονίκη κατά τη διάρκεια της 72ης ΔΕΘ.../ "


περισσότερα εδώ.


"αντιδραστικοί" μπάτσοι με κάποια συναίσθηση των ατομικών ελευθεριών σε προεκλογική περίοδο.γουόου


sunday playlist:

1.Gogol Bordello - Immigrant Punk
2.Baba Zula - Gerekli Seyler
3.99 Posse - Curre Curre Guaglio (όλο το άλμπουμ)

update,δευτέρα 10/9: κοπέλα συνελήφθη μέσα στο χώρο του Α.Π.Θ. από αστυνομικούς οι οποίοι εισήλθαν μέσα στον πανεπιστημιακό χώρο.η άρση ασύλου είναι πλέον γεγονός.αυτά...

πώσελένεπιτέλουσ

κουφονήσια,δυόμιση εβδομάδες πριν

κοιτώντας την κέρο απέναντι,μετρώντας νευρικά τινάγματα από τον ήχο μιας ρακετομαχίας-εγώ.
αργότερα,στην ταβέρνα,με ρωτά για τα καράβια-δεν ήξερα.είπα νευρικό αστείο.γέλασε-αυτός.


τελευταία νύχτα στο νησί,στην ταβέρνα,ήξερα:του είπα να πάρει το Χ,δεν με κατάλαβε επειδή χαμογέλασε,πήρε το Ψ.λάθος.κόστιζαν το ίδιο αλλά λιγότερη μπίρα το Ψ.στο δρόμο μιλήσαμε 2λεπτά για τα πάντα και για τίποτα,με τράβηξαν οι άλλοι "μου"
τον συμπάθησα
πιο πολύ

ξημέρωμα άλλης μέρας-της τελευταίας:πρότεινε να περπατήσουμε μέχρι το λιμάνι,δεν μπορούσα ,έπρεπε να φύγω με την καρότσα,δεν προλάβαινα
τους ειδαμε στο πλοίο:χαμόγελο,ματιά,πάλι όχι χρόνος,ο φίλος του πεινούσε,νυστάζαμε,εκείνοι ακόμα χαμογελούσαν
στην έξοδο πέφτει πάνω μου: "φίλε μου,να περάσεις όπως ζητάς καλύτερα" -δεν πρόλαβα να δώσω όνομα σε όλα αυτά τα χαμόγελα



(μια φωτογραφία τραβήχτηκε τυχαία στην πισίνα,είσαι μέσα,χαμογελάω εγώ γι'αυτό)

.-

στοπ.

ναι

μέσα στο μυαλό μου υπάρχουν λογιών-λογιών λουλούδια,
άλλα είναι τσουκνίδες,
άλλα είναι κρίνοι.

άλλοτε,τα κλαδεύω πότε-πότε
άλλοτε

ο κήπος μου ξεραίνεται /καμιά φορά βρέχει και κατεβαίνει τόσο πολύ νερό,

μα τόσο πολύ

whatever

βότκα ,το μπαλκονάκι όπου βλέπεις-δε βλέπεις θερμαϊκό,φαγητά 3ημερών στρέιτ φρομ ψυγείο/πείνα/,αμάξια,καγκούρια-πολλά καγκούρια μέσα και έξω από τα αμάξια,κατάληψη,μπαράκια/καφενεία/κλάιν με ρακόμελα,στο αστικό με ακουστικά στ'αυτιά όπως όλοι κάτω των 40,τσιμισκή και παραλία με παρέλαση ray-ban,μυρωδιές πολλές μυρωδιές

ψιλομεθυσμένοι

χέρια που πιάνουν με ενα "παραπάνω",δρομάκια με ανηφόρα παρέα,"young folks" από peter,bjorn&john στην "πάστα φλώρα",ψιλοβροχούλα,αυτοί οι διαγώνιοι με αποσυντονίζουν όμορφα,

γιου έντ μι εντ όλοι αυτοί

ξυπνάω και μέσα μου δύο στρόβιλοι:ο ένας μου λέει να συνεχίσω να έχω το κόκκινο σκουλήκι στο στομάχι μου και να βλέπω στιγμές από το μετά/ο άλλος μου λέει να αρχίσω να ξυπνάω πραγματικά και να ξεχάσω το μπλέ φίλτρο που μου έβαλες εσύ και όποιοι άλλοι,που με έβαλαν να το 'χω μπροστά από τα βλέφαρά μου.

και εγώ να μην έχω τη δύναμη να διαλέξω

τους αφήνω να εναλλάσσονται μέχρι που έρχεται η στιγμή που αρχίζω

να

πέφτω

πέφτω σε ότι μου κλείνει το μάτι περιπαιχτικά και ανίερα
και μετά έρχεται η άλλη στιγμή-εκείνη που φοβάμαι πιο πολύ
εκεί που πλέον δεν έχεις άλλα μάτια να ανοίξεις και κοιτάς προς τα μέσα
με κείνα τα άλλα μάτια,τα δίχως βλέφαρα,τα δίχως λύπηση

μάτια,μάτια,μάτια

ας μπορούσα να μύριζα

να θυμάμαι ξέχασα...

/Μαύρο χιόνι χιόνισε
και πείνασαν οι πόνοι
βγες καρδιά κανόνισε
να χτυπηθούμε μόνοι/

απόσπασμα από το δίσκο "παραδέχτηκα" της άλκηστις πρωτοψάλτη-λίνας νικολακοπούλου-goran bregovic

so fucking what?

παλιό τετράδιο-αφιέρωση:
/είναι σαν τη θάλασσα που την έχουν κάνει και σύμβολο
χτυπιέται που είναι κλεισμένη στις κοίτες της
και δε μπορεί να τις ξεπεράσει
γιατί αν τις ξεπεράσει
θα πλημμυρίσει τον κόσμο και θα χαθεί
χτυπιέται και ύστερα αποκάμει
κι εμείς νομίζουμε ότι αυτό είναι γαλήνη,
ενώ είναι η πιο βαθιά απελπισία,
γιατί μόνο μέσα στο σχήμα που τις δίνουν οι κοίτες της
μπορεί να υπάρχει

πράγμα που είναι επίσης σκλαβιά/


(βιαστική αναπνοή που κόβει στα δυο,μες στους βροχερούς δρόμους κάθε πόλης
σκοτώνω ματιές,λόγια,αγγίγματα και μετά πιο άδειος και στεγνός
σα λάθος κέρασμα σε επισκέπτη,άβολο τίναγμα και υγρή λύπη που θεριεύει και σιωπηλά αποσυντίθεται μέσα στα μωβ σπλάχνα
πέφτει ένας αχινός από μέσα τους και καρφώνεται κάτω
πέφτει και ένα μωβ σύννεφο

ώσπου το ρυάκι φτάνει στη θάλασσα και με αδειάζει)


τελεία.

by artaud

/και μια που δεν υπάρχει πνεύμα που να βγαίνει από το σώμα μου
και ούτε σκέψη σχετική με τις πράξεις του σώματός μου,

οι πράξεις του σώματός μου περιορισμένες μοναχές στον εαυτό τους
ή τη στόφα τους
ή το λουλούδισμα της σκέψης

που είναι το σημείο που η αμαρτία γατζώθηκε
για να με χαντακώσει
δημιουργώντας μου μια τύψη
να κάνω ή να μην κάνω
να είμαι ή να μην είμαι

να θέσει μ'όλους τους τρόπους το πρόβλημα της ζωής έξω από το
σώμα
σ'ενα προβληματικό διάστημα,χιμαίριο,φανταστικό κλπ.

ότι είναι ωραίο
θα γίνει ωραίο σε δέντρα,λουλούδια,χόρτα
μα ποτέ σε σκέψη
και να δούμε ακόμα,αν σε δέντρα,λουλούδια,χόρτα/

πνεύμα ημερών

(θα γεμίσουμε και εμετικά καρδουλολουλουδαρκουδάκια αύριο,γιέέα)


πλέιλιστ

1.Λένα Πλάτωνος/Coti K.- Μιραμπίλια
2.Κ.Βητα - Όλα πριν γίνουνε
3.De Phazz - Mambo Craze
4.Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Περσεφόνη
5.DJ Krush - Song 2