shalala

μπαρ τίγκα στον κόσμο που πάσχει από το σύνδρομο "σήμερα θα τα σπάσω,ω ναι",τυπόνια με χαμόγελα ίδιου χρώματος με το μολύβι των ματιών τους,βλέμματα με περιστροφή 360 μοιρών τσεκάροντας αδιάφορα-και καλά,παραγγέλνουν αλκοόλ-κι άλλο,κι άλλο,κάποιοι στην τουαλέτα ή στα δίπλα δρομάκια παρέα με τα ντραγκς τους,τα "μπλιπ" της τέκνο σηκώνουν χέρια,χτυπάνε στον τοίχο και στα αυτιά σου,ο Χ. τα σπάει μόνος του και χτυπιέται-χωρίς να αντιλαμβάνεται μέρος/χρόνο/τους διπλανούς του που τρώνε αδέσποτες απ'τα χεράκια του-μέχρι να γίνει τύφλα πάλι,ξέρει κανείς μαλάκας να φλερτάρει ανθρωπινά; μπα,μόνο κάτι κάγκουρες πλησιάζουν κάτι γκόμενες που χτυπιούνται και οκέι,σε λίγο θα σκάσει πέσιμο με χίωμα-συνήθως- ή στην καλύτερη,θα φύγουν κατά το ξημέρωμα σε φάση "χάλια είναι,αλλά επιτέλους θα γαμήσω",μπίρα χύθηκε πάνω στο πόδι της Δ.,κάποιος έσβησε καταλάθος το τσιγάρο του πάνω στον Θ.,η επέλαση της γκάου γκαρσόνας προς τα έξω-σε ευθεία γραμμή μέσα από το πλήθος,θράσος-ξυπνά μέσα σου δολοφονικά ένστικτα,ο μπάρμαν στραβώνει που δεν έχεις πληρώσει ακόμα τα ποτά σου,άλλοι παίρνουν μπίρες από το περίπτερο και τις πίνουν στα ποτήρια του νερού που ζήτησαν πριν από την μαλακισμένη σερβιτόρα,μπουρουμπουρουσουρουμουρου,τσακ-κάποια στιγμή σκάει και ο ήλιος,γαμώτο,σαν τα ζόμπι επιστρέφουμε σπίτι με καφρίλες στο δρόμο,δεν έχει ρομαντισμούς του στιλ "αχ,ξημέρωσε",ούτε τραγανά κουλούρια της γιαγιάς Τάδε ή του παππού Παρατάδε,μόνο κάτι άνοστες μπουγάτσες και κρέπες πνιγμένες στη μαγιονέζα,μπλιαχ,κρεβάτι και νάνι με ότι να'ναι όνειρα,Κυριακή πρωί-τέλος.