Saturday, October 13, 2007

/γλύφω το οξύ απ'τις ρωγμές των χειλιών σου/


ανακάλυψα το σιντι τους σήμερα το πρωί σε ένα σκονισμένο ράφι της βιβλιοθήκης,γραμμένο από μια φίλη που τότε περνούσε (όπως πολλοί άλλοι+ο γράφων) τη φάση εφηβικός "έρωντας" που δεν εκπληρώνεταιμπλαμπλα+λύκειο+μαύρα ρούχα+ποιήματα με σκοτεινούς στίχους+πρώτα τσιγάρα ακουμπισμένοι σε μαύρους τοίχους κάποιου -ακόμη πιο μαύρου- μπαρ+ότι άλλο κλισέ γράφεται για την εφηβεία από αυτούς που θα ήθελαν να την νοσταλγούν ή όχι.το έβαλα να παίζει,και περίμενα και περίμενα,η μαυρίλα/γουατέβερ δεν ήρθε ποτέ,χεχε,δεν γινόταν να ξανάρθει,ε ναι,έχουν περάσει χρόνια.τότε,διάφανα χρόνια με εκρήξεις χαράς/λύπης/έρωτα/απόρριψης/αντίδρασης/φροντιστηρίων/τσακωμώνκτλ.καλά ήταν αλλά οκέι.μεγάλωσα και μεγαλώσαμε

6 comments:

Anonymous said...

Exw sigkinithei para poli...
Stella...!

Anonymous said...

Para poli omws!
Kai 'mena i mavrila de ginetai na mou ksanarthei! Ena gliko xamogelo sta xeili mono...(Stella ksana)

non-o said...

χεχεχε

για το χαμόγελο και τη συγκίνησή,Σκελετούλα

(πως με βρήκες ρε θηρίο του νετ?)

Anonymous said...

Μα ξέρεις τι είναι να βλέπεις τα γραμματά σου σ ένα χαρτί που δε θυμόσουν καν ότι υπήρχε; Βέβαια είμαι και λίγο περισσότερο ρομαντική απ ότι θα πρεπε...Πάντα ήμουν...!

(Ούτε που θυμάμαι! Μπορεί από την Ελευθερία ή μπορεί να μου το χες δώσει και συ ο ίδιος!)

Anonymous said...

Πρόσεξα κάτι! Το 1&2 κομμάτι, δεν τα χω γράψει εγώ! Ποιανού τα γράμματα είναι; Της αφεντiας σου;

Anonymous said...

oh that was good