Saturday, October 13, 2007
/γλύφω το οξύ απ'τις ρωγμές των χειλιών σου/
ανακάλυψα το σιντι τους σήμερα το πρωί σε ένα σκονισμένο ράφι της βιβλιοθήκης,γραμμένο από μια φίλη που τότε περνούσε (όπως πολλοί άλλοι+ο γράφων) τη φάση εφηβικός "έρωντας" που δεν εκπληρώνεταιμπλαμπλα+λύκειο+μαύρα ρούχα+ποιήματα με σκοτεινούς στίχους+πρώτα τσιγάρα ακουμπισμένοι σε μαύρους τοίχους κάποιου -ακόμη πιο μαύρου- μπαρ+ότι άλλο κλισέ γράφεται για την εφηβεία από αυτούς που θα ήθελαν να την νοσταλγούν ή όχι.το έβαλα να παίζει,και περίμενα και περίμενα,η μαυρίλα/γουατέβερ δεν ήρθε ποτέ,χεχε,δεν γινόταν να ξανάρθει,ε ναι,έχουν περάσει χρόνια.τότε,διάφανα χρόνια με εκρήξεις χαράς/λύπης/έρωτα/απόρριψης/αντίδρασης/φροντιστηρίων/τσακωμώνκτλ.καλά ήταν αλλά οκέι.μεγάλωσα και μεγαλώσαμε
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
6 comments:
Exw sigkinithei para poli...
Stella...!
Para poli omws!
Kai 'mena i mavrila de ginetai na mou ksanarthei! Ena gliko xamogelo sta xeili mono...(Stella ksana)
χεχεχε
για το χαμόγελο και τη συγκίνησή,Σκελετούλα
(πως με βρήκες ρε θηρίο του νετ?)
Μα ξέρεις τι είναι να βλέπεις τα γραμματά σου σ ένα χαρτί που δε θυμόσουν καν ότι υπήρχε; Βέβαια είμαι και λίγο περισσότερο ρομαντική απ ότι θα πρεπε...Πάντα ήμουν...!
(Ούτε που θυμάμαι! Μπορεί από την Ελευθερία ή μπορεί να μου το χες δώσει και συ ο ίδιος!)
Πρόσεξα κάτι! Το 1&2 κομμάτι, δεν τα χω γράψει εγώ! Ποιανού τα γράμματα είναι; Της αφεντiας σου;
oh that was good
Post a Comment