by artaud

/και μια που δεν υπάρχει πνεύμα που να βγαίνει από το σώμα μου
και ούτε σκέψη σχετική με τις πράξεις του σώματός μου,

οι πράξεις του σώματός μου περιορισμένες μοναχές στον εαυτό τους
ή τη στόφα τους
ή το λουλούδισμα της σκέψης

που είναι το σημείο που η αμαρτία γατζώθηκε
για να με χαντακώσει
δημιουργώντας μου μια τύψη
να κάνω ή να μην κάνω
να είμαι ή να μην είμαι

να θέσει μ'όλους τους τρόπους το πρόβλημα της ζωής έξω από το
σώμα
σ'ενα προβληματικό διάστημα,χιμαίριο,φανταστικό κλπ.

ότι είναι ωραίο
θα γίνει ωραίο σε δέντρα,λουλούδια,χόρτα
μα ποτέ σε σκέψη
και να δούμε ακόμα,αν σε δέντρα,λουλούδια,χόρτα/