ανακάλυψα το σιντι τους σήμερα το πρωί σε ένα σκονισμένο ράφι της βιβλιοθήκης,γραμμένο από μια φίλη που τότε περνούσε (όπως πολλοί άλλοι+ο γράφων) τη φάση εφηβικός "έρωντας" που δεν εκπληρώνεταιμπλαμπλα+λύκειο+μαύρα ρούχα+ποιήματα με σκοτεινούς στίχους+πρώτα τσιγάρα ακουμπισμένοι σε μαύρους τοίχους κάποιου -ακόμη πιο μαύρου- μπαρ+ότι άλλο κλισέ γράφεται για την εφηβεία από αυτούς που θα ήθελαν να την νοσταλγούν ή όχι.το έβαλα να παίζει,και περίμενα και περίμενα,η μαυρίλα/γουατέβερ δεν ήρθε ποτέ,χεχε,δεν γινόταν να ξανάρθει,ε ναι,έχουν περάσει χρόνια.τότε,διάφανα χρόνια με εκρήξεις χαράς/λύπης/έρωτα/απόρριψης/αντίδρασης/φροντιστηρίων/τσακωμώνκτλ.καλά ήταν αλλά οκέι.μεγάλωσα και μεγαλώσαμε
